Once upon a time there was a forest far away from here where the branches were joined together. They spoke a language they only understood so that man could never destroy them. Strong and powerful they spread their arms embracing the fallen snow. One tree watched over the others and inspected the area, people didn’t notice it but as soon as they ignored the signal, anything could have happen.
Er was eens een bos hier heel ver vandaan waar de takken verbonden waren met elkaar. Ze spraken een taal die zij alleen begrepen zodat de mens hen nooit kon vernietigen. Sterk en krachtig spreiden zij hun armen de neergedwarrelde sneeuw omarmend. Een boom hield de wacht en inspecteerde de omgeving, mensen hadden het niet in de gaten maar zodra zij het signaal negeerde kon hen van alles overkomen.