2016

Syrisch gezin Ghadban vluchtte naar Nederland

Op 13 juli 2014 landt het gevluchte Syrische gezin Ghadban op Schiphol,

vader Aiman (39) moeder Amina (29), dochter Laian (8) zonen Mahmoud (6) en Abadi (3).

 

Plattegrond Syrië, Al-Tal de oorspronkelijke woonplaats familie Ghadban.

 

 

 

Het Soennitische Syrische gezin Ghadban besluit te vluchten uit Syrië omdat Aiman zijn leven niet meer zeker is, enerzijds vrezen ze voor het leger van Assad en anderzijds uit angst voor de rebellen van het Vrije Syrische leger. Amina’s vader is opgepakt door het Syrische leger en niet meer teruggekeerd en Aiman’s zwager en diens familie werden gedood door de troepen van Assad.

Nadat het gezin besluit te vluchten op 23 september 2012 reizen ze met een auto via de bergen naar Libanon, hun reis vervolgen ze naar Cairo (Egypte) waar het gezin een maand verblijft, daarna reizen ze per bus naar Libië. Het gezin woont gedurende een jaar en acht maanden op twee verschillende locaties in Libië, zoon Abadi (Abdurrahman) wordt er geboren. Om geld te verdienen werkt Aiman zo’n 16 uur per dag in verschillende restaurants als chefkok, in Syrië was hij ook chefkok en hadden ze een goed leven, totdat de burgeroorlog uitbrak. De situatie in Libië is voor de familie steeds onprettiger en onveiliger, de kinderen gaan niet naar school, de familie besluit te vertrekken. Op 13 juli 2014 vliegt het gezin met valse paspoorten en visums vanuit Istanbul (Turkije) naar Athene (Griekenland) en vervolgens naar Schiphol.

Het eerste verhoor vindt plaats op 15 juli 2014 in Zevenaar en het tweede op 24 juli 2014 in Ter Apel, nader verhoor was op 19 november 2014 in Zevenaar. Aangekomen in Nederland vraagt het gezin asiel aan en komen terecht in de asielprocedure, waarna de familie in vier verschillende azc’s verblijft. Het laatste azc is in Grave waar ze op 6 februari 2015 via een brief van de IND een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd ontvangen. Op 19 juni 2015 vertrekt de familie vanuit het azc naar hun huidige huurhuis in Sassenheim. De familie is dankbaar dat ze in Nederland wonen, ze voelen zich er veilig en ze wonen in een prettige buurt. Daarnaast vinden ze veel zaken moeilijk; ze spreken de taal nog onvoldoende, ze ervaren dat de omgang en gebruiken in Nederland lastig zijn, Aiman mist zijn werk, geld en aanzien als chefkok, daarnaast zijn er nog veel andere onzekerheden. De familie zou graag teruggaan naar Syrië als Assad verdreven is en zodra het weer veilig is in Syrië. De familie geeft wel aan dat het in de toekomst wellicht lastig voor hen wordt terug te keren naar Syrië wanneer er vele jaren verstrijken en de kinderen hier verder opgroeien.

Gedurende anderhalf jaar fotografeerde ik het gezin Ghadban; de eerste ontmoeting was op 19 november 2014 in de wachtruimte van de IND in Zevenaar.

 

Grote Prijs voor Sociale Fotografie 2023 van Linx+

Tien foto’s uit de reportage van het Syrische gezin Ghadban zijn geselecteerd.

De 7 laureaten zijn te zien tijdens de expo van 14 tot 23 juli 2023 in Ons Huis in Gent.

Rauw magazine, Grote prijs voor Sociale Fotografie, Syrische familie Ghadban.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dagblad Trouw 29 december 2016

 

 

 

 

Zilveren Camera 2014
binnenland documentaire, 2e prijs
Aanmeldcentrum Zevenaar van de IND ontvangt een hoge toestroom asielzoekers met name uit Syrië.

 

Zilveren Camera 2014, binnenland documentaire 2e prijs, tijdens de uitreiking

 

Ghadban’s zijn genaturaliseerd
Het gezin Ghadban is genaturaliseerd en daarmee hebben ze het Nederlanderschap verworven, 29 oktober 2020.

 

 

Online publicatie IND: Syrisch gezin Ghadban
VreemdelingenVisie

 

Bekijk meer: Documentaire